അച്ചോ, അച്ചനിതു വാങ്ങേണ്ട!  -ഉമ്മൻ കാപ്പിൽ

വിളവെടുപ്പിനപ്പുറം: സസ്യങ്ങളെയും വൃക്ഷങ്ങളെയും അതിയായി സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ഒരു വൈദികൻ ഒരു ദിവസം രാവിലെ അയൽപക്കത്തെ ഒരു ചെറിയ നഴ്സറിയിലേക്ക് നടന്നു. തൈകളുടെ നിരകൾക്കിടയിൽ അലഞ്ഞുനടന്ന അദ്ദേഹം ഒരു ചെറിയ ഫലവൃക്ഷ തൈ കണ്ട് അടുത്ത് ചെന്നു. അതിന്റെ ഇളം ശാഖകളും പുതിയ ഇലകളും അദ്ദേഹത്തെ ഒന്ന് ഉണർത്തി. ഒരുപക്ഷേ പ്രതീക്ഷ, ഒരുപക്ഷേ ശീലം! അങ്ങനെ അദ്ദേഹം അത് കരുതലോടെ ഉയർത്തി പണം കൊടുക്കാനായി കൗണ്ടറിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

വില അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ കടയുടമ അദ്ദേഹത്തെയും ആ ഫല വൃക്ഷത്തൈയും ഒന്ന് നോക്കി. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആൾ സുപരിചിതനും ആദരണീയനുമായ ഒരു പുരോഹിതൻ. പ്രായം എൺപതിനു മുകളിൽ. ഈ ചെടി വിറ്റാൽ അല്പം പണം ലഭിക്കും. എങ്കിലും അല്പം മടിയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു: 'അച്ചോ, അച്ചനിതു വാങ്ങേണ്ടാ!' വൈദികൻ അല്പം അമ്പരന്നു. ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരു കടക്കാരൻ വാങ്ങരുത് എന്ന് പറയുന്നത്. മനസ്സിലൂറിവന്ന നീരസം പുറത്തു കാണിക്കാതെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു: “അതെന്താ ഞാൻ വാങ്ങിയാൽ? എനിക്ക് ഈ ചെടി ഇഷ്ടമാണ്.” ധൈര്യം സംഭരിച്ച് കടക്കാരൻ വിശദീകരിച്ചു, “അച്ചാ, ഈ മരം ഫലം കായ്ക്കാൻ കുറഞ്ഞത് അഞ്ച് വർഷമെടുക്കും.” വൈദികൻ സൗമ്യമായ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു, “അഞ്ചു വർഷമെടുത്താലും സാരമില്ല, ആർക്കെങ്കിലും, ഫലം കിട്ടുമല്ലോ. ഞാൻ വാങ്ങിക്കോളാം.” 

മരം നടുന്നത് സ്നേഹത്തിന്റെയും പ്രത്യാശയുടെയും കരുതലിന്റെയും പ്രവൃത്തിയായിരുന്നു ആ വൈദികന്. അത്  പ്രതിഫലം കിട്ടുന്നതിനെപ്പറ്റിയല്ല, അത് കൊടുക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.

 നടീലിന്റെ ആഴമേറിയ ലക്ഷ്യം: നാം പലപ്പോഴും നടീലിനെ വിളവെടുപ്പുമായും, പ്രവൃത്തിയെ പ്രതിഫലവുമായും, അധ്വാനത്തെ ഫലങ്ങളുമായും ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു മരം നടുന്നതിന്റെ യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം അത് ഒരു ദിവസം ഉൽപ്പാദിപ്പിച്ചേക്കാവുന്ന ഫലങ്ങളെക്കാൾ വളരെ കൂടുതലാണ്. ഒരു വൃക്ഷം ഭൂമിക്കും, ഭാവി തലമുറകൾക്കും, ഒരു ദിവസം അതിന്റെ തണലിൽ നിന്ന് പ്രയോജനം നേടുന്ന അദൃശ്യമായ കൈകൾക്കും ഒരു സമ്മാനമായി നിലകൊള്ളുന്നു. ഈ ആശയം ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയിൽ കാണപ്പെടുന്ന നിഷ്‌കാമ കർമ്മം എന്ന ആശയവുമായി ആഴത്തിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു. ഒരാളുടെ പ്രവൃത്തികളുടെ ഫലങ്ങളോട് ആസക്തി ഇല്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കുക. നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ ആത്മാർത്ഥതയോടെ നിറവേറ്റാൻ ഇത് നമ്മെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു, അതേസമയം നമ്മൾ പോയി വളരെക്കാലം കഴിഞ്ഞാലും ഫലങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും എന്ന് ഓർമ്മിക്കേണ്ടതാണ്.

മറ്റുള്ളവരുടെ അധ്വാനത്തിൻറെ ഫലം അനുഭവിക്കുന്നവരാണ് നമ്മൾ എല്ലാം. ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ ജീവിതം നമുക്ക് ഒരിക്കലും അറിയാത്ത എണ്ണമറ്റ ആളുകളാൽ രൂപപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നു. നാം സഞ്ചരിക്കുന്ന വഴികൾ, നമ്മൾ ആശ്രയിക്കുന്ന സ്ഥാപനങ്ങൾ, നമുക്ക് അവകാശമായി ലഭിക്കുന്ന സമൂഹങ്ങൾ എന്നിവ പലപ്പോഴും സ്വന്തം അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം ഒരിക്കലും ആസ്വദിക്കാത്ത വ്യക്തികളാണ് നിർമ്മിച്ചത്. പലരും കഷ്ടപ്പാടുകൾ, ത്യാഗങ്ങൾ, സമർപ്പണം എന്നിവയിലൂടെ സംഭാവന നൽകി. ചിലർ അവരുടെ ശ്രമങ്ങൾ ഒടുവിൽ എന്തായിത്തീർന്നു എന്ന് കാണുന്നതിന് മുമ്പ് മരിച്ചു. എന്നിട്ടും അവർ വിശ്വാസത്തോടെ പ്രവർത്തിച്ചു - ആരെങ്കിലും എപ്പോഴെങ്കിലും നേട്ടങ്ങൾ കൊയ്യുമെന്ന വിശ്വാസം. നിസ്വാർത്ഥ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ശാന്തമായ ശക്തി:  പ്രതിഫലം പ്രതീക്ഷിക്കാതെ പ്രവർത്തിക്കുക എന്നത് സ്വയം നിഷേധിക്കലല്ല; അത് നമ്മുടെ പ്രവൃത്തിക്കു മുകളിൽ ഉയർന്നുവന്ന് ലക്ഷ്യത്തെ സ്വീകരിക്കുക എന്നതാണ്.

ഇത് നമ്മെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്:   ആരും കൈയടിക്കാത്തപ്പോഴും സേവിക്കുക,  നന്മ ചെയ്യാൻ അവസരമുള്ളപ്പോൾ അത് ചെയ്യുക. ആ മുതിർന്ന വൈദികൻ ഇത് നന്നായി മനസ്സിലാക്കി.

 ഫലം ആസ്വദിക്കാൻ അദ്ദേഹം ജീവിച്ചോ ഇല്ലയോ എന്നത് പ്രസക്തമല്ല. പ്രധാനം പ്രവൃത്തി തന്നെയാണ് - നടീൽ, കരുതൽ, ദാനം, പ്രത്യാശ. ഒരു മരം നടുന്നത് പോലുള്ള ഏറ്റവും ലളിതമായ പ്രവൃത്തികൾ പലപ്പോഴും ആഴമേറിയ അർത്ഥം വഹിക്കുന്നു. നമ്മുടെ അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം എപ്പോഴും നമുക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല, എന്നാൽ പ്രതിഫലേച്ഛ ഇല്ലാതെ ആത്മാർത്ഥതയോടെ പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള നമ്മുടെ സന്നദ്ധത, നമ്മൾ കണ്ടെത്തിയതിനേക്കാൾ അൽപ്പം മെച്ചപ്പെട്ട രീതിയിൽ ഈ ലോകം വിട്ടുപോകാൻ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ, അതാണ് ഏറ്റവും വലിയ പ്രതിഫലം!

കടപ്പാട്: സ്വാനുഭവം പങ്കുവച്ച ആരാധ്യനായ ഫാ. ഡോ. കെ. എം.
ജോർജിനോട് കടപ്പാട്. (ഐക്കൺ ചാരിറ്റീസ് മീറ്റിംഗ്, 2025 നവംബർ
6, കോട്ടയം)