വിശപ്പ്: കവിത, റുക്സാന കക്കോടി

ഉദരം നിറയ്ക്കാനരിയില്ല പൊന്നേ -

പിന്നെന്നധരം തുടയ്ക്കാൻ

ധ്യതിയെന്തു കുഞ്ഞേ ...

വറുതിയിൽപ്പിടയും ജീവന്റെ താളം

ഇനിയുമൊരറുതിയ്ക്ക്

വകയില്ല പൊന്നേ....

ഉടലുകൾ പിടയുമ്പോൾ

മനമിതു കരയും,

ഉദരം വീർക്കുമ്പോൾ -

പ്രണയവുമകലും .

കറിവേപ്പിലകൾ കാറ്റിൽപറക്കും ,

സ്നേഹത്തിന്നൂയൽ

കഷായമാകും.

കാഷയംധരിയ്ക്കുമീശ്വ നായ് ഭവിക്കും.

സൃഗാളന്മാർ ജനിയ്ക്കും -

ഭുവനം കറങ്ങും.

സ്വർണ്ണപരുന്തുകൾ -

ഇരയെ തേടും,

ഗഗനവുമാകെ ഇരുളായ് ഭവിയ്ക്കും .

കടമകളെല്ലാമെ പാഴ് വചനമാകും -

കടലിലരയൻ വലവീശൽ തുടരും .

കാറ്റുംകോളും നൃത്തം ചവിട്ടും -

അരചൻപൂമെത്തയിൽ ശയിക്കും,

അരയൻവറുതിയിൽ നിന്നു പിടയ്ക്കും .

അടിമകളുടമകൾ ഭൂവിൽ ചമയും -

അരാജകത്വം നിത്യമേ വാഴും.